یه خاطره

فکر کنم لوگزامبورگ از معدود کشورهاییه که توش چندین زبان کاملا مختلف رو صحبت میکنن؛ یعنی قطعا کشور های دیگه ایی هم هستن مثل سوییس یا بلژیک یا ایران خودمون. اما فرق اصلیشون با لوگزامبورگ اینه که توی اونها بخش های مختلف کشور زبان های مختلف حرف میزنن؛ اما تو لوکس؛ همه جا حتی پایتخت همیشه مشکل زبان هست. یا حتی محل کار؛ یا فروشگاه و رستوران و غیره. مثلا سرکار من هر روز انگلیسی و فرانسه و آلمانی و لوگزامبورگی و پرتغالی رو میشنوم. 

من خودم ترجیحم انگلیسیه؛ اما اگه همکارم فرانسوی باشه؛ با هم فرانسه حرف میرنیم (آلمانیها با هم آلمانی و لوگزامبورگی ها با هم لوگزامبورگی و فرانسوی ها با هم فرانسوی ها؛ پرتغالی ها ه و برزیلی ها هم با هم پرتغالی). فکر نمیکنم به این شکل خیلی رایج باشه توی کشور های دیگه. 

مثلا من هفته پیش میخواستم که ماشین بخرم؛ توی یکی از سایتهای فروش ماشین دست دوم توی لوگزامبورگ؛ یک آگهی دیدم که توجهم رو جلب کرد؛ برای همین با صاحب ماشین تماس گرفتم و شروع کردم انگلیسی صحبت کردن- آقای فروشنده با یه انگلیسی دست و پا شکسته گفت که من انگلیسی بلد نیستم؛ آیا شما آلمانی یا لوگزامبورگی بلدین؟ منم با یه آلمانی دست و پا شکسته جواب دادم که ترجیح میدم انگلیسی یا فرانسه صحبت کنم؛ اونم گفت پس لطفا صبر کنید تا من گوشی رو بدم همسرم. خانومش گوشی رو گرفت و شروع کرد صحبت کردن به فرانسه و قرار گذاشتیم که بریم و من ماشینو ببینم؛ اما خانومه گفت چون خیلی از ماشین سر در نمیاره از من خواست تا  یک دوست آلمانی با خودم ببرم که با همسرش صحبت کنه و سوالای منو بپرسه. من هم روز قرار با یکی از دوستان اتریشیم که آلمانی هم صحبت میکرد رفتیم سر قرار. من سوالاتم رو به دوستم به انگلیسی میگفتم اون به آلمانی برای آقای فروشنده ترجمه میکرد؛ من هم همزمان با خانم آقای فروشنده به فرانسوی گپ و گفت  میکردیم؛ و هر از گاهی آقای فروشنده سوالاتی رو از خانمش به لوگزامبورگی میپرسید یا من هم با دوستم با انگلیسی مشورت میکردیم. خلاصه اینکه ۴ نفر بودیم از ۴ نقطه مختلف دنیا (من ایرانی؛ دوستم اتریشی؛ آقای فروشنده بلژیکی و خانم آقای فروشنده لهستانی) و به ۴ زبان داشتیم صحبت میکردیم. 

ولی خوب زبان مشترک هر ۴ تامون؛ زبان بدن بود؛ مثل خندیدن و اخم و چشمک و دست دادن و خداحافظی با دست و ...